Luchttemperatuur 20°, zeewatertemperatuur 16°, wind aflandig tussen 3 en 5 bft.

Een schitterend najaar heeft er voor gezorgd dat we tot op vandaag, 1 november, nog volop aan het zeilen zijn. Bovendien werd de strandsuppletie beëindigd waardoor het strand weer helemaal voor ons is.

Op 24 oktober zagen we in onze club de eerste zeilhelm verschijnen. Nota bene op het hoofd van mijn fokkenmaat Marc. Het kwam bij mij wat koddig over maar toen ik bij de eerste overstag "toiink" hoorde, moest ik toegeven : 1 - 0 voor het helmpje! Bijkomend voordeel, verklaarde Marc achteraf, was dat zijn hoofd onder de helm lekker warm was gebleven.

Wie wil zeilen in het vroege voor- of late najaar spreekt best af om met twee boten op zee te gaan. Dat bleek nog maar eens op zaterdag 23 oktober. Bij een flinke 4 à 5 bft kapseisde stevige Wim met zijn Dart. Lieve en ik spoedden ons naar de plaats van "de ramp" maar nog voor we ter plekke waren, draaide de boot helemaal door met zijn mast naar beneden. Ik onthoud u enkele van mijn lelijkste woorden. Gelukkig viel er bij Wim geen spoor van paniek te bespeuren. 
"Wat doen we nu?" vroeg hij vrolijk? 
"Wat doen we nu?" aapte ik wat minder vrolijk. En dan, na even denken : "zoveel mogelijk naar achteren op één romp gaan zitten en wachten!". Verder zweeg ik wijselijk : bidden dat de mast waterdicht is, hopen dat de top niet in het zand steekt. 
We hadden geluk. Het duurde vele bange en lange minuten maar toen kwam hij. Als een gewond dier ging de Dart langzaam op zijn zij liggen en totterde Wim nog maar eens in het water. Intussen was de "Zeewolf ", boot van de Belgische douane, van zijn koers afgeweken en in de buurt komen postvatten, wat een geruststellend gevoel gaf. Mooi zeemanschap van onze Belgische douane, waarvoor gewaardeerde dank. Ook voor Lieve die zonder dralen in zee sprong om Wim een handje te helpen bij het rechttrekken van de boot.

Fantastisch resultaat voor onze club noteerden we op 4-5 oktober in Oostduinkerke. Aan de 
zijde van RBSC-er Parick Demesmaeker kroonde Morgan Good zich in een internationaal veld tot Belgisch Kampioen in de F18. Bravo, Morgan! Twee Franse teams gingen met zilver en brons aan de haal. 
Marc en ik eindigden als zevende Belg op een 14de plaats, Bart en Wim werden 16de, Joris en Matthieu 22ste op een totaal van 29 boten.
In de F16 vloot namen Carolien en Yves voor het eerst deel aan een heuse wedstrijd. Alle begin is moeilijk en dus zagen ze heel de vloot voor zich eindigen. "Maar we hebben er veel van opgestoken", zo sprak een enthousiaste Carolien.

Op het ISAF Wereldkampioenschap Nacra 17, de derde week van september in Spanje, mocht Sebbe als coach van het Zwitsers team een mooie pluim op zijn hoed steken. Na twee jaar hard werken onder zijn leiding plaatsten de Zwitsers zich voor de Olympische Spelen van 2016 in Brazilië. Chapeau, Sebbe!
Op datzelfde kampioenschap zeilde Morgan in zijn olympische campagne voor het eerst samen met zijn nieuwe zeilpartner, Dominique Ampe. De plaats doet er in deze fase niet toe, hoofdzaak is dat het klikte tussen beiden. Succes in jullie campagne, Morgan en Dominique! 

Een leuk succesje was er weggelegd voor Marc en mezelf op de "Raid de Quiberon" in Bretagne, half september. We wonnen er op vrijdag de proloog in een nagelbijter bij uiterst lichte wind. Pas in het laatste rak naar de aankomst konden we afstand nemen van de Engelse beroepszeiler Philip Sharp (leuk om even Philip Sharp sailor te googelen). In de raid zelf, gevaren op zaterdag en zondag bij een goeie vijf bft, eindigden we in een heel sterk deelnemersveld twaalfde. Maar nooit heb ik zoveel schrik gehad als toen in die lange reach-rakken op de Atlantische Oceaan.

Tot volgend seizoen,

Luc